گرانولای موز و گردو

بهتره از موزهای کاملا رسیده که نرم هستند و روی پوستشون لکه های قهوه ای دارند استفاده کنیم.

موز کاملا رسیده، ماده ای به نام TNF تولید می کنه که توان مقابله با سلول های سرطانی را داره. وقتی موز می رسه، لکه های قهوای رنگی روی پوست آن ظاهر می شند. هر چه مقدار این لکه های قهوه ای بیشتر بشه توانایی مقابله با سلول های غیر عادی و خاصیت ضد سرطانی بیشتر میشه. این موز هشت برابر بیشتر از موز سفت توان سیستم ایمنی را در مقابله با سرطان بالا می بره.

روش پخت کمابیش شبیه دستور قبلیه. به همین خاطر بیشتر قسمتها رو کپی کردم از دستور گرانولای کدوحلوائی.

مواد اولیه :

جودوسر پرک 3 پیمانه

گردو خرد شده 1 پیمانه

تخم کتان 1/4 پیمانه

روغن نارگیل (یا هر روغن گیاهی دیگه) 1/4 پیمانه

عسل یا شیره درخت افرا 1/3 پیمانه

موز له شده 1 پیمانه

دارچین 1/2 قاشق سوپخوری

نمک 1 پینچ

جوز هندی 1 پینچ

3 پیمانه جودوسر پرک داریم. من از مخلوط هر دو نوعش (old-fashioned و oatmeal) استفاده میکنم. اگه دقیقا نمیدونید چیه اینجا رو بخونید : تفاوت جودوسر و جو

فر رو با حرارت 300 درجه فارنهایت روشن میکنیم تا گرم بشه.

همه مواد خشک و ادویه ها رو با هم مخلوط میکنیم. دانه ها و مغزها باید حتما خام باشند. به اندازه کافی وقت دارند داخل فر برشته و بو داده بشند. گردو رو خیلی ریز نمیکنیم تا دیده بشه و زیر دندون بیاد.

من از روغن نارگیل استفاده کردم. عکسش رو میتونید در دستور گرانولای گلابی و بادام ببینید.

روغن نارگیل و عسل یا maple syrup رو داخل قابلمه کوچکی روی حرارت میگذاریم تا گرم و رقیق بشند. نمیخوایم داغ بشه. موزهای کاملا له شده رو مخلوط میکنیم و از روی حرارت برمیداریم. به مواد خشک اضافه و خوب مخلوط میکنیم. تو این دستور چون میزان مایع زیاده، مواد خمیری و چسبنده میشه.

کف سینی فر رو با چند قطره روغن چرب میکنیم و مواد رو داخلش پهن میکنیم. داخل فر قرار میدیم برای 60 دقیقه تا بپزه. نکته مهم اینکه حتما باید هر 20 دقیقه یکبار سینی رو خارج کنیم و مواد رو زیرو رو کنیم.

اما دفعه اولی که بعد از 20 دقیقه سراغش بریم، میبینیم که گرانولا مثل نون خودش رو داره میگیره و یکدست پخته شده. مثل یک ورق نون. به همین خاطر گرانولای نان موز هم بهش میگند.

تکه تکه اش میکنیم و دوباره پهن میکنیم.

بعد از 1 ساعت گرانولا آمادست. زمان میدیم کاملا خنک بشه تا داخل ظرف دربسته عرق نزنه. من همون داخل سینی فر گذاشتم بمونه و روش رو با پارچه پوشوندم برای 4، 5 ساعت.

میتونیم تو این مرحله کشمش یا میوه های خشک دیگه ای به گرانولا اضافه کنیم.

حسن بزرگ این صبحونه مقوی اینه که خوراکیهایی که زیاد خورده نمیشند یا بعضیها خصوصا بچه ها دوست ندارند رو میتونیم داخلش مخفی کنیم. مثلا تخم کتان یا دانه های دیگه رو میشه آسیاب کرد؛ یا میوه ها رو میشه پوره کرد و جایگزین موز کرد.

خلاصه که مامانا و باباهای خونه! این هم یه راه حل.

گرانولای بعدی در جهت مخفی کاری و برای اونایی که هرچی رو که پر خاصیته دوست ندارند D: